PİEDRA IRMAĞININ KIYISINDA OTURDUM AĞLADIM (Paulo COELHO)

Bugünkü kitabımız bir Paulo Coelho romanı: “Piedra Irmağının Kıyısında Oturdum Ağladım”
Kitabı uzun zaman önce okumuş; ardından da okuması için bir arkadaşıma vermiştim. Ancaaak… Artık kitabım arkadaşa “hediye” oldu.
Neyse biz konumuza dönelim. Bu kitabı almamdaki en önemli iki sebep: yazarının Paul Coelho olması (“Simyacı”dan sonra okuduğum ikinci kitabı) ve kitabın ismini ilginç bulmamdı.

Birkaç gün önce bulduğum bir kâğıt üzerine karalanmış birkaç not ve alıntı üzerine yazdığım bu yazıda sanki çok şey hatırlıyormuşum gibi açıklamalar yapıp ahkâm kesmek niyetinde değilim. Notlarıma ve alıntılara baktığımda...

Bir kadın ve bir erkek… Araya giren zaman… Değişen hayatlar… Yeniden karşılaşma…Ve… Kendini dine adamış bir adamla ona âşık bir kadının yaşadıkları…

İsimlerini ne kadar ilginç bulsam da kitap adlarının bu kadar uzun olması pek de hoşuma gitmiyor. Az sözcük daha etkili oluyor sanki.

Romandaki dini motiflerin fazlalığı bir süre sonra hikayeden kopmama yol açtı. Bir iki romanda belki ama yazarın çoğu kitabında benzer motifleri yoğun bir şekilde kullanması dikkatimi dağıtıyor açıkçası. ( “Simyacı”, “Piedra Irmağının Kıyısında…” ve “Beşinci Dağ” romanlarını arka arkaya okumuştum ve tabir-i caizse farklı salonlarda aynı filmi seyrettiğim hissine kapılmıştım. ) 

Ama belki yazar tam da bunu gerçekleştirmek istiyordur: Aynı ya da benzer motifleri farklı kitaplarda ele alıp daha çok insana ulaştırabilmek. (Paulo Coelho'nun yaptığı hac yolculuğunun da dini motiflere sıkça yer vermesinde etkisi oluyor mudur acaba?)

İşin bu tarafını bir yana bırakıp sevgi, aşk; insan gibi daha evrensel konuların öne çıktığı bölümlerin alıntılarıyla sizi baş başa bırakıyorum.


Gerçek sevgi, kendini tümüyle vermektir.

           * * * * *

Bilge kişi, sevdiği için bilgedir. Ahmak olana gelince, aşka akıl erdirdiğini ileri sürdüğü için ahmaktır.

        * * * * *

İnsan, tehlikeye atılmayı bilmeli. Yaşamın mucizesini ancak, beklemediğimiz şeyler olup bittiğinde gerçekten anlıyoruz.

            * * * * *

Gözlerinin ta içine bakıldığında kimse yalan söyleyemez, kimse karşısındakinden bir şey saklayamaz.

                                               * * * * *

Seven insan, önce kendinden geçmeyi, sonra kendini bulmayı özler.

                                               * * * * *

Yüreğine söz dinletebilen kişi, dünyayı fethedebilir.

                                               * * * * *

İnsanı en çok şaşırtan, yine kendisi oluyor.


                                               * * * * *



Beklemek insana acı verir. Unutmak acı verir. Ama ne karar vereceğini bilememek, acıların en büyüğüdür.

            

                                               * * * * *
İnsanlar para istifliyor, pahalı yerlere girip çıkıyor ve böylece zengin kişiler olduklarını düşünüyorlar.


                                               * * * * *

Aşk kalıcıdır, değişen yalnızca insanlardır.

                                               * * * * *

Başkalarının yaşamını hiçbir zaman yargılayamayız; çünkü insan çektiği acıyı, nelerden vazgeçtiğini yalnız kendisi bilir. 

                                               * * * * *

Bütün aşk öyküleri birbirine benzer.

                                            ▬    ▬      ▬
İlginizi çekebilir:
1.Butimar - Kaan Murat Yanık
2.Dar Kapı - Andre Gide

Bu Haftaki Tercihleriniz

BİR ÖMÜR BÖYLE GEÇTİ (Faruk Nafiz ÇAMLIBEL)

KAPLUMBAĞA TERBİYECİSİ (Emre CANER)

kitap performans ödevi

ELA GÖZLÜ PARS CELİLE (Osman BALCIGİL)

YALNIZLIK PAYLAŞILIR (Halil CİBRAN)